Η δυσκολία του να κρατάς ημερολόγιο

Αγαπητό Ημερολόγιο,

,

Photo:  An abondoned house on Kythira island by V. Sideridou

από μικρή έκανα πάμπολλες προσπάθειες να γράψω ημερολόγιο. Δυστυχώς, όλες έπεσαν στο κενό. Ξεκινούσα γεμάτη ενθουσιασμό, έγραφα, έγραφα, έγραφα και, στο τέλος, αποφάσιζα ότι δε θέλω να ανοίξω πότε ξανά εκείνο το τρομακτικό τετράδιο που περιείχε τις σκέψεις μου. Φοβόμουν και μόνο στην ιδέα ότι εκεί μέσα υπήρχαν οι πιο ανούσιες, οι πιο ανόητες και οι πιο φρικτές αγωνίες μου και πιο πολύ τρόμαζα στο γεγονός ότι κάθε φορά που έκανα το λάθος να τις ξεφυλλίσω ένιωθα την ανάγκη να έρθω αντιμέτωπη μαζί τους. 

Το να αντιμετωπίζει κανείς τους φόβους του δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Πρέπει να ασχοληθεί μαζί τους σε βάθος. Και τι γίνεται όταν αυτοί οι φόβοι έχουν δημιουργηθεί από άλλους; Ή τι γίνεται όταν πρόκειται για τους φόβους των τρίτων που έχουν φυτρώσει μέσα σου;  Δύσκολο έργο να νικήσεις τους φόβους σου, πόσο μάλλον να νικήσεις φόβους ξένους.

Τις παιδικές μου ανησυχίες δεν τις ξεπέρασα, λοιπόν, μέχρι σήμερα. Πάντοτε προσπαθούσα αλλά πάντα αποδεικνυόντουσαν δυνατότερες από εμένα. Δεν εγκατέλειψα, όμως, την προσπάθεια και νομίζω πως ποτέ δεν θα την εγκαταλείψω.

Αγαπητό μου Ημερολόγιο, είναι δύσκολο να κρατάς ημερολόγιο τη σήμερον ημέρα μιας και το μυαλό μας τρέχει πια με την ταχύτητα του μετρό. Ελπίζω ότι δε θα σε εγκαταλείψω σύντομα όπως δεν εγκατέλειψα μέχρι τώρα την προσπάθεια μου να γνωρίσω τον εαυτό μου.

Καλό μας ταξίδι.