Το τραγούδι το πρωτάκουσα από τον πατέρα μου - ήταν κατάλοιπο των φοιτητικών του χρόνων. Στη συνέχεια το συνάντησα σε μερικά βιβλία μουσικής (αυτά για αρχάριους), σε μερικά Cd που μοίραζαν οι εφημερίδες, σε συναυλίες συμπαράστασης, σε clubs, στη σχολή... Είναι ένα τραγούδι passepartout, μιας και μπορεί ο καθένας να το χρησιμοποιήσει όπως θέλει.
Μετά από πολύ καιρό το ξανάκουσα, σήμερα, στο λεωφορείο. Είχε μπει ένας πιτσιρικάς που έπαιζε ακορντεόν. Μου έφτιαξε τη μέρα - τι όμορφο να σε καλημερίζουν με ένα τόσο ωραίο τραγούδι. Έδωσα 50 λεπτά στον πιτσιρικά για να τον ευχαριστήσω - αν και το συναίσθημα της ευτυχίας που μου προκάλεσε άξιζε πολύ περισσότερο. Προσγειώθηκα γρήγορα. Το παιδί αυτό ήταν θύμα της παιδικής εργασίας και της φτώχειας.
Καλή σας μέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου