Τρίτη, 5 Οκτωβρίου 2010

Δεν ξυπνήσαμε σήμερα και τόσο νωρίς. Όταν αποφάσισα να σηκωθώ από το κρεβάτι ο ήλιος είχε ήδη φτάσει μεσουρανού. Οπότε δεν είχα άλλη επιλογή (να φάω πρωινό, να μαγειρέψω, να σκουπίσω ή έστω να κάτσω να διαβάσω), παρά μόνο να ανοίξω τον υπολογιστή και να κάνω μια βόλτα στο Internet. Βλέπετε, σήμερα είναι πιο εύκολο και βολικό να κάνεις βόλτα στα διαδικτυακά δρομάκια παρά να βγεις έξω και να αισθανθείς την πόλη ή τη φύση. Εκεί, λοιπόν, που χάζευα στις Internet-ικές βιτρίνες και περνοδιάβαινα στα ηλεκτρονικά καφενεία, βαρέθηκα να ακούω -μόνο- τον πόνο του καθενός και αποφάσισα να φτιάξω κι εγώ το δικό μου μαγαζάκι για να μπορώ να πω και τον δικό μου πόνο. Εξάλλου, ένα τέτοιο μαγαζάκι είναι παντελώς ανέξοδο και εφικτό.