Τα χέρια

Τ' ακροδάχτυλά μου αγγίξαν τα δικά σου.
Ακούμπησα τον αντίχειρα, το δείκτη
το μέσο, τον παράμεσο
το μικρό το δαχτυλάκι.
Ένα ένα τ' ακούμπησα
να νιώσουν τα δικά σου.
Τόλμησα να φέρω τις παλάμες μας σε επαφή.
Δεν ενώνονται.
Ακουμπούν στις άκρες και απομακρύνονται.
Τα χέρια μας μοιάζουν
όμως δεν ταυτίζονται.
Όπως εγώ κι εσύ.
Το δικό μου μικρό, απαλό, αδύναμο
το δικό σου άκαμπτο και σκληρό.
Οι γραμμές της ζωής μας πλησιάζουν για λίγο.
Στην αρχή τους.
Και μετά απομακρύνονται.
Δυο βίοι παράλληλοι είναι τα χέρια μας.
Για μια στιγμή σκέφτηκα να ενώσω τους καρπούς
τους βραχίονες τόσο κοντά να φέρω
που το αίμα στις φλέβες σου να νιώθω σα δικό μου.
Δεν τόλμησα όμως - ποτέ δε θα τολμήσω
να μας καταδικάσω σε δεσμά
αιώνιων υποσχέσεων.