Όνειρα

Κάθε μέρα σου φαίνεται ίδια,
σηκώνεσαι, πλένεσαι, ντύνεσαι..
Σα μαριονέτα κρεμασμένη με νήμα,
αόρατο χέρι κατευθύνει κάθε σου βήμα.

Ο κόσμος γύρω σου αλλάζει
κι όμως πάντα ο ίδιος σου μοιάζει.
Με τα μάτια κλειστά σ' οδηγούν
όσοι το μέλλον σου ορίζουν
χωρίς τι θέλεις να ρωτούν.

Κι έτσι οι μήνες περνούν,
η ίδια πάντα ρουτίνα,
σφιχτά το στόμα σου κλείνουν
άνθρωποι που στα γιατί σου
απάντηση καμία δε δίνουν.

Και μια μέρα τη δύναμη παίρνεις,
στο ύψος σου να σταθείς καταφέρνεις,
τους ανθρώπους αυτούς στα μάτια κοιτάς
και χωρίς εξηγήσεις να ζητήσεις
για τα όνειρα σου ξαφνικά μιλάς.

Και τότε όλοι σωπαίνουν,
σ' ακούν χωρίς να σε καταλαβαίνουν,
κοιτιούνται, γελούν μοχθηρά,
τρελάθηκες, λένε, που τολμάς να έχεις όνειρα...